Steppen: vergeten kilometers op twee wieltjes

Er is een foto van vroeger. Ik sta op straat, een step in mijn hand, een hand op mijn voorhoofd. Niet blij, dat is duidelijk. Kennelijk gevallen. De herinnering is weg, maar de foto vertelt het verhaal. Van kilometers die ik maakte, hobbelend over de stoep, stoeprand op, stoeprand af. Geen Strava, geen tijdsdoelen. Alleen het ritme van de wieltjes en het duwen met één voet. Vergeten kilometers.

Toch verdient de step misschien wat meer aandacht.

Het ontstaan van steppen

De moderne step zoals we die kennen — met een smal dek, twee kleine wielen en een stuur — dook eind jaren ’90 op als rage onder kinderen, maar het idee is veel ouder. De eerste ‘steps’ ontstonden begin 20e eeuw en werden soms zelfs van hout gemaakt, met metalen wielen. Ze werden gebruikt als kinderspeelgoed, maar ook als praktisch vervoermiddel in fabrieken of steden.

Pas rond de eeuwwisseling kreeg de step een comeback, met inklapbare aluminium modellen die je onder je arm kon meenemen. Merken als Micro en Razor zorgden voor een wereldwijd fenomeen.

Is steppen een sport?

Ja. Naast het speelse karakter is steppen ook een volwaardige sport geworden. In Nederland is er de NK Step, er zijn toertochten voor steppers en zelfs ultrasteppers die honderden kilometers afleggen op hun tweewieler zonder zadel. Steppen vergt uithoudingsvermogen, balans en kracht, zeker op langere afstanden of heuvelachtig terrein.

Er is zelfs een aparte discipline voor freestyle steppen — denk aan skateparken, tricks en stunts, net als bij BMX of skateboarden.

Een plekje op Vergetenkilometers?

Misschien is het tijd om steppen een plek te geven naast wandelen, fietsen en trailrunnen. Want ook al herinner ik me de kilometers niet, ik heb ze wél gemaakt. En ergens, in het geheugen van mijn spieren, ligt dat duwen met één been nog opgeslagen.